CHERiA CUT Scene

แจมินเดินมาที่ประตูห้องน้ำ ลองบิดลูกบิดประตูดูก็พบว่ามันไม่ได้ถูกล็อกไว้ มุมปากกระตุกยิ้ม เปิดมันออกก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ภาพที่เขาเห็นตรงหน้าทำเอาใจกระตุก เหรินจวิ้นนั่งแหกขาอยู่บนขอบอ่างอาบน้ำ นิ้วเรียวสองนิ้วถูกส่งเข้าและชักออกในช่องทางสีหวาน ใบหน้าหวานเชิดขึ้น เสียงครางดังระงมและกังวาลภายในห้องน้ำ ริมฝีปากเล็กเผยอออก แลบลิ้นเลียรีมฝีปากล่างเบาๆ พี่เหรินจวิ้นแม่งโคตรยั่ว "อ่ะ อึก ฮ้ะ"เหรินจวิ้นกัดปากกลั้นเสียงครางเมื่อเห็นหน้าแจมิน ใบหน้าขึ้นสีเพราะความอาย แต่อายได้ไม่นานก็ต้องตกใจแทนเพราะแจมินเดินเข้ามาหาเขาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ของผมใหญ่กว่านะ"เสียงทุ้มกระซิบข้างหูทำเอาเหรินจวิ้นขนลุก แต่ในตอนนี้อารมณ์อยู่เหนือที่สุด เมื่อครู่เข้ายังไม่เสร็จด้วยซ้ำ แจมินนั่งอยู่บนขอบอ่างอาบน้ำ จัดให้เหรินจวิ้นนั่งคร่อมตักหันหน้าเข้ามาเขา "ฮื่อออ แจมิน"แจมินรีบปลดกางเกงพร้อมกับชั้นในของตนเองออกเผยให้เห็นท่อนเนื้อที่ชูชัน เขาจับมันถูกับช่องทางสีหวานนั่นจนเหรินจวิ้นทนไม่ไหว กดตัวเองลงไปตรงแกนกายของแจมินจนมิด คนตัวสูงยกยิ้มด้วยความพอใจทันที

"พี่ครับ"เสียงทุ้มๆของจีซองดังขึ้น "บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกพ่อ"เสียงเล็กๆดังขึ้นก่อนที่เจ้าของเสียงจะหันไปหาเด็กหนั่มที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆเขา มือบางเอื้อมไปลูบกลุ่มผมของ 'ลูกบุญธรรม' เบาๆ "แต่ผมกับพี่อายุห่างกันแค่สิบสองปีเองนะครับ"จีซองเบะปากลงเล็กน้อยเชิงงอน "ช่างเถอะ อยากเรียกอะไรก็เรียก"หลังจบประโยคของเหรินจวิ้น รอยยิ้มก็ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของจีซองอีกครั้ง "พี่ทำอะไรอยู่หรอครับ"เด็กขี้แกล้งเกยคางลงบนลาดไหล่เล็กพร้อมแขนยาวที่กอดเอวบางไว้หลวมๆ "นั่งดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ"เหรินจวิ้นไหวไหล่เบาๆ สายตายังคงจับจ้องกับภาพยนตร์ที่ฉายอยู่บนจอโทรทัศน์เครื่องใหญ่ จีซองเงยหน้ามองตามก็พบว่ามันคือหนังผู้ใหญ่ ริมฝีปากกระตุกขึ้นก่อนจะกระซิบข้างหูเล็ก "ผมว่านี่มันไม่เรื่อยเปื่อยแล้วนะครับ พี่อยากเหรอ"เสียงแหบพร่าที่กระซิบอยู่ข้างหูทำให้เหรินจวิ้นอยากขึ้นมาจริงๆ "พูดบ้าอะไรของนาย..." "ผมมีอะไรจะบอกพี่ด้วยนะ..."จีซองเว้นไว้ช่วงหนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อ "ผมรู้นะว่าพี่ลามกแค่ไ

"จวิ้นเก่อครับ"เสียงที่เพิ่งแตกหนุ่มไปได้ไม่นานของจง เฉินเล่อเอ่ยเรียกพี่ชายคนสนิทของเขา "ว่าไงครับ" "ผมเพิ่งเรียนสุขศึกษามาน่ะครับ มีอะไรสงสัยนิดหน่อย" "เรื่องอะไรล่ะครับ" "เพศสัมพันธ์น่ะครับ ผมสงสัยว่าเค้าทำกันยังไงเหรอ"เด็กน้อยวัยสิบห้าปีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เหรินจวิ้นวัยสิบเจ็ดปีพอเข้าใจนั่นแหละว่าน้องมันไม่รู้จริงๆ แต่เขาก็คิดลึกไปแล้วน่ะสิ "ให้เก่อสอนมั้ยครับ"เขาส่งยิ้มหวานไปให้เฉินเล่อ ถ้าเฉินเล่อสังเกตุสักนิดคงจะรู้ว่ามันมีอะไรแอบแฝงมาด้วย "ครับ"เฉินเล่อรีบพยักหน้ารับ เหรินจวิ้นกระตุกยิ้มปลดกระดุมเสื้อของตนเองออกทีละเม็ดจนถึงเม็ดสุดท้ายแต่เขาก็ไม่ถอดมันออก มือบางรูดซิบกางเกงขาสั้นของตนเองแล้วถอดมันออกตามด้วยชั้นในสีดำ เฉินเล่อชะงักไปสักพักก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ ความรู้สึกแปลกๆที่อยู่ตรงกลางกลายทำให้เขารู้สึกปวดหนึบ "อืม..."เฉินเล่อครางต่ำเมื่อคนตัวเล็กบดเบียดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเขา มือบางเอื้อมมาถอดกางเกงและชั้นในของเขาออกซึ่งเฉินเล่อก็ให้ความร่วมมือแต่โดยดี เฉ

ตอนนี้เหรินจวิ้นรู้ว่าตัวเองต้องบาปมากแน่ๆ ส่วนสาเหตุนั่นก็เพราะ... เขาแอบมีความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับสามีของพี่สาวน่ะสิ "เหรินจวิ้น เดี๋ยวพี่จะไปซื้อของนะ อีกสองสามชั่วโมงจะกลับ"เสียงหวานๆของพี่สาวดังขึ้นพร้อมกับร่างของเจ้าตัวที่กำลังเดินลงมาจากบันได "ครับพี่ แล้วพี่ไปกับพี่แฮชานหรือปล่าวครับ"เหรินจวิ้นที่กำลังนั่งเล่นเกมในสมาร์ทโฟนเครื่องหรูเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของพี่สาวแว๊บหนึ่งแล้วหันกลับมาสนใจเกมในมืออีกครั้ง "พี่ไปกับเพื่อนน่ะ ฝากเฝ้าบ้านด้วยนะ ส่วนแฮชานนอนอยู่บนห้องนะ"หญิงสาวเดินมายีหัวน้องชายก่อนจะเดินออกจากบ้านไป เมื่อเธอก้าวเท้าออกจากบ้านไปแล้ว เด็กหนุ่มก็กระตุกยิ้มขึ้น มือบางเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงขาสั้นตัวเก่ง เดินขึ้นบันไดมุ่งหน้าไปยังห้องนอนของพี่สาวคนสวย เอื้อมมือไปบิดลูกบิดก่อนจะเปิดประตูแล้วเข้าไปในห้องอย่างถือวิสาสะ ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นคนที่เขาอยากเจอ "พี่แฮชานครับ"เสียงหวานของเหรินจวิ้นเอ่ยขึ้นทำให้คนที่ถูกเรียกชื่อหันมาหา "ว่าไงเรา"เหรินจวิ้นนั่งบนตักของคนตัวสูงอ

"ไอ้จวิ้น ตื่น"เสียงทุ้มดังขึ้นเรียกฝาแฝดของตนที่นอนไม่รู้จักตื่นเสียที มือหนาเขย่าตัวของคนที่นอนอยู่บนเตียง "ไม่อาววว"เสียงงัวเงียๆดังขึ้นมาในลำคอ แจมินส่ายหน้าอย่างเอือมระอา กระชากผ้าห่มผืนใหญ่ที่คนตัวเล็กใช้คลุมตัวเอง "ไม่ตื่นกูปล้ำ"ให้ทายครับว่ามันจะตื่นมั้ย... . . . "..." แม่งไม่ตื่น "อยากให้กูปล้ำก็ไม่บอก กูจัดให้ก็ได้ครับ"แจมินจัดการปลดกระดุมเสื้อนอนของแฝดพี่ออกแต่เขาไม่ได้ถอดมันออก ใบหน้าหล่อก้มลงไปดูดยอกอกสีหวาน คนที่นอนอยู่ครางในลำคอเบาๆแต่ก็ยังไม่ลืมตาขึ้นมา "มึงจะไม่ตื่นจริงๆใช่มั้ย... ได้ มึงเดินไม่ได้แน่จวิ้น"แจมินรีบถอดกางเกงของเหรินจวิ้น ด้วยความที่เจ้าตัวไม่ได้ใส่ชั้นในทำให้แจมินไม่ต้องเสียเวลาถอด "มึงแม่งลามกว่ะ อยากอยู่แล้วก็ไม่บอก"แจมินกระตุกยิ้ม นิ้วเรียวบีบคลึงแก่นกายขนาดพอดีมือที่เบาๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นรูดรั้งมันตามความยาว "กูรู้ว่ามึงตื่นแล้ว" คนตัวสูงแกล้งกดย้ำที่ส่วนหัว "อ๊าาา~"เหรินจวิ้นครางเสียงหวาน ลืมตามองแจมินพร้อมทั้งรอยยิ้ม "กูไ

"พี่เจโน่"เสียงหวานของเด็กน้อยวัยแปดขวบเอ่ยขึ้นขณะวิ่งหาพี่ชายทั่วบ้าน เจโน่เดินเกาหัวอย่างงงๆเดินออกมาจากห้องนอน "ว่าไงเหรินจวิ้น"เจโน่วัยสิบหกปีเลิกคิ้วขึ้นเล็ก เหรินจวิ้นรีบวิ่งมาหาพี่ชายตัวสูงอย่างรวดเร็วก่อนจะกอดขาของเขาไว้อย่างออดอ้อน เจโน่อมยิ้ม ยกมือขึ้นขยี้ผมคนตัวเล็กเบาๆ "อาบน้ำให้จวิ้นหน่อย" "หืม... จะดีเหรอ"เจโน่รู้ว่าน้องตัวเล็กของเขาไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่าอาบน้ำหรอก จะคิดก็มีแต่เขานี่แหละที่คิดอกุศลกับน้องชายแท้ๆของตัวเอง "อื้อ"เหรินจวิ้นพยักหน้า มือเล็กจูงมือคนตัวสูงไปที่ห้องน้ำก่อนที่ตนเองจะถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำ เจโน่กลืนน้ำลงคอพยายามไม่คิดอะไรไปมากกว่านั้น "พี่เจโน่ไม่ถอดเสื้อผ้าล่ะครับ"เหรินจวิ้นถามด้วยความสงสัย เจโน่พยักหน้าก่อนจะถอดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ออกแล้วลงไปแช่กับเหรินจวิ้นด้วย เหรินจวิ้นขยับเข้าไปใกล้เจโน่ ยกนิ้วเรียวขึ้นจิ้มแก้มคนเป็นเยาๆแล้วหัวเราะคิกคักราวกับถูกใจ เจโน่ส่ายหัวอย่างเอือมๆ ดวงตาเสี้ยวพระจันทร์แสดงอารมณ์ดีเหมือนปกติ แต่มันไม่ปกติตรงที่ว่ามือข

"แด๊ดครับ"เสียงใสๆของเด็กชายวัยสิบห้าปีเอ่ยขึ้นกับชายวัยสามสิบสามปีพร้อมกับร่างบางๆของเจ้าตัวที่วิ่งมาหาเขาในห้องทำงานของบริษัทที่เขาเป็นเจ้าของ หลายๆคนอาจสงสัยว่าทำไมอายุของทั้งคู่ถึงห่างกันเพียงแค่สิบแปดปีเท่านั้น และนั่นก็เพราะมินฮยองทำพลาดกับหญิงสาวคนหนึ่งทั้งๆที่ตอนนั้นพวกเขาอายุเพียงแค่สิบแปดปีเท่านั้น และหลังจากเธอคลอด มินฮยองก็อาสาจะเลี้ยงลูกและจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้เอง ซึ่งเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่แลกกับการไม่เจอหน้าเขาอีก "ว่าไงครับคนเก่ง"มินฮยองส่งยิ้มหวานให้เหรินจวิ้น "แด๊ดว่างมั้ยครับ จวิ้นอยากได้โทรศัพท์ใหม่อ่ะ"ร่างบางของเด็กหนุ่มนั่งลงบนตักตามคำเชิญชวนของผู้เป็นพ่อ "หืม... ทำไมไม่ให้ลูกน้องแด๊ดพาไปล่ะครับ จอห์นนี่ก็ว่างอยู่ไม่ใช่หรอ"ใบหน้าหล่อคมซุกลงบนลำคอขาวของคนที่นั่งอยู่บนตัก "จวิ้นอยากให้แด๊ดพาไปนี่ครับ"เด็กบนตักส่งเสียงครางเบาๆในลำคอเมื่อเขาไล้จมูกโด่งไปมาบริเวณคอขาวเนียน "ได้สิครับ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะครับ"มินฮยองกดจูบลงบนต้นคอก่อนจะขบเม้มมันจนเกิดรอยสีกุหลาบ มือหนาจัดการปลดกระ

"เหรินจวิ้นใจร้ายจัง"เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหูพร้อมสัมผัสจากฝ่ามืออุ่นๆที่กำลังลูบไล้สะโพกมนผ่านเนื้อผ้า "อะไรของนาย..."เหรินจวิ้นขมวดคิ้วเพราะไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิด "เหรินจวิ้นไม่ยอมรักฉันสักที"คนเนียนซุกใบหน้าหล่อลงบนลำคอขาว ขบเม้มเบาๆจนเป็นรอยก่อนจะลากริมฝีปากไล้ไปเรื่อยๆทำเอาคนตัวเล็กสั่น "ร อ๊ะ! ไร้สาระ อึก! ที่สุด"คนตัวเล็กกัดปากกลั้นเสียงคราง มือหนาทำหน้าที่ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำที่เหรินจวิ้นใส่อยู่ออก "ก็ฉันอยากให้นายรักฉันนี่"เจโน่ถอดกางเกงที่เหรินจวิ้นเอามาให้ใส่ "เจโน่ อื้อ!"คนขี้แกล้งประกบริมฝีปากอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนถูกสอดเข้าไปในโพรงปาก เกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับลิ้นเล็ก เหมือนเหรินจวิ้นจะรู้งานดีเพราะมือบางที่ถูกยกขึ้นมาโอบคอคนตัวสูง มือหนาค่อยๆเลื่อนลงมาผ่านอก หน้าท้องบาง และมาหยุดอยู่ที่บั้นท้ายน่าขย้ำ นิ้วเรียวถูกสอดเข้าไปในช่องทางสีหวานโดยที่ปากของทั้งสองยังไม่ผละออกจากกัน เจโน่ขยับนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น จากหนึ่งนิ้วเปลี่ยนสองนิ้ว จากสองนิ้วเพิ่มเป็นสามนิ้ว ขยับเป็นจังหวะเร็วขึ้น

มือเรียวของแจมินค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำตัวบางของเหรินจวิ้นออกทีละเม็ด ตั้งแต่เม็ดแรกจนถึงเม็ดสุดท้าย เจ้าตัวพยายามขัดขืนแต่แรงของแจมินก็มีมากกว่า จนในที่สุด เสื้อของเหรินจวิ้นก็ถูกถอดออกไป แผ่นอกบางปรากฎเข้าสู่สายตาของแจมิน คนตัวสูงกลืนน้ำลายฝาดๆลงคอ "แจมิน อย่าทำแบบนี้เลยนะ"เหรินจวิ้นพยายามสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของคนตรงหน้า มือหนาเริ่มซุกซนเลื่อนมาปัดป่ายผ่านอกของเขา "ไม่ได้หรอกครับ ผมรอมานานแล้วนะรู้มั้ย"เหรินจวิ้นเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย รอเหรอ? "ร รออะไร อ๊ะ"คนตัวเล็กสะดุ้งโหยงเพราะนิ้วเรียวที่สะกิดยอดอกสีหวานของเขา แจมินยกยิ้มอย่างพอใจ "ผมชอบเหรินจวิ้นนะครับ รู้ตัวบ้างหรือปล่าว"แจมินค่อยๆช้อนตัวเหรินจวิ้นมาวางไว้บนเตียง ใบหน้าหล่อหวานก้มลงซุกซอกคอขาว ขบเม้มเบาๆจนเกิดสีกุหลาบ "ช ชอบหรอ อะไรของ อ๊ะ นาย"ในสายตาของแจมิน ตอนนี้เหรินจวิ้นน่ารักที่สุด เขาก้มลงไปครอบครองยอดอกที่ชูชันของคนตัวเล็ก ใช้ลิ้นหยอกล้อกับมันเล็กน้อยแต่ก็เรียกเสียงครางจากคนตัวเล็กได้ดี "เป็นของผมนะครับ"แจมินเลื่อนตัวไปกระซิบข้า

"เหรินจวิ้น ผมขอนะ"เสียงกระซิบจากข้างหู เป็นถามคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ ถึงเหรินจวิ้นจะตอบไปว่าไม่ คนตรงหน้าก็ไม่มีทางหยุดหรอก "กูปฏิเสธได้ด้วยเหรอ"เหมือนคำพูดของคนตัวเล็กจะกระตุ้นให้แจมินอยากแกล้งมากขึ้น เขาล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วดึงให้เหรินจวิ้นมาคร่อมตัวเขา มือเรียวลูบสะโพกของคนที่คร่อมตนเองอยู่ "กูขอเสียบ"เหรินจวิ้นพูดด้วยสีหน้านิ่งๆทั้งๆที่ตอนนี้ตัวเองอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ มือของแจมินตอนนี้ก็อยู่ไม่สุขค่อยๆเลื้อยเข้ามาใต้เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่เปียกน้ำของเหรินจวิ้น "เหรินจวิ้นทำไม่ได้หรอกครับ"แจมินยืดตัวกระซิบข้างหูของเหรินจวิ้น "คอยดูเถอะ อย่าลืมว่ากูคร่อมมึงอยู่"เหรินจวิ้นเลิกคิ้วและกระตุกยิ้มมุมปาก "แต่เหรินจวิ้นก็อย่าลืมสิครับ ว่ามือผมมันอยู่ตรงไหน"แจมินแกล้งปัดผ่านยอดอกของเหรินจวิ้นภายใต้เสื้อสีขาว "อ อ๊ะ"เหรินจวิ้นสะดุ้งพร้อมความรู้สึกแปลกใหม่ ทั้งชีวิตเขาเคยเห็นเรื่องแบบนี้มาเยอะก็จริง แต่ยังไม่เคยลองจริงๆเลยสักครั้ง แจมินกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์จากการแกล้งปัดผ่านกลายเป็นการคลึงเบาๆ คนตัวเ

"ผิดดิ มึงต้องรับผิดชอบ"พูดจบคนตัวสูงก็ล้วงเข้าไปใต้เสื้อตัวบางที่เหรินจวิ้นใส่ก่อนจะแกล้งสะกิดยอดอกเขาเบาๆจนเขาต้องกัดปากกลั้นเสียงคราง "อย่ากลั้นดิ กูชอบตอนมึงครางนะ"แจมินแกล้งปัดผ่านยอดอกร่างบางอยู่อย่างนั้นจนเขากลั้นเอาไว้ไม่อยู่ "อ๊าาา อ อย่าแกล้งดิแจม"คนตัวเล็กมองค้อนคนตรงหน้าทันทีที่มือของแจมินจับส่วนอ่อนไหวของเขาภายใต้กางเกงขาสั้นที่สวมอยู่ "กูไม่ได้แกล้งนะ"ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เขาแล้วถอดเสื้อและกางเกงขาสั้นของเขาออกจนตอนนี้เขาเหลือเพียงแค่ชั้นในตัวบางเท่านั้น "มึงอย่ามองกูอย่างนั้นดิ"ร่างบางอดที่จะเอ็ดร่างสูงของแจมินไม่ได้ เพราะสายตามันแทบจะกินเขาเข้าไปได้อยู่แล้ว "มึงแม่งไม่ยอมใส่บ๊อกเซอร์ทับอ่ะ กูบอกหลายรอบแล้วนะ"พูดจบแจมินก็ลูบส่วนที่นูนดันเนื้อผ้าเบาๆ "อ๊ะ จ แจมิน"และแล้วมันก็ถอดชั้นในของคนที่โดนเขาควบคุมอยู่ออกไป ในขณะที่เขายังไม่ได้ถอดสักชิ้น "ว่าไงครับ หื้ม" "อย่า อึก แกล้งดิ"แจมินค่อยๆสอดนิ้วเรียวเข้ามาทางช่องทางรักสีหวานของเหรินจวิ้น "อ่ะๆ ไม่แกล้งละ จวิ้นลุกก่อนดิ เรา