เงือก CUT [Minren]
"เหรินจวิ้น ผมขอนะ"เสียงกระซิบจากข้างหู เป็นถามคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ ถึงเหรินจวิ้นจะตอบไปว่าไม่ คนตรงหน้าก็ไม่มีทางหยุดหรอก
"กูปฏิเสธได้ด้วยเหรอ"เหมือนคำพูดของคนตัวเล็กจะกระตุ้นให้แจมินอยากแกล้งมากขึ้น เขาล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วดึงให้เหรินจวิ้นมาคร่อมตัวเขา มือเรียวลูบสะโพกของคนที่คร่อมตนเองอยู่
"กูขอเสียบ"เหรินจวิ้นพูดด้วยสีหน้านิ่งๆทั้งๆที่ตอนนี้ตัวเองอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ มือของแจมินตอนนี้ก็อยู่ไม่สุขค่อยๆเลื้อยเข้ามาใต้เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่เปียกน้ำของเหรินจวิ้น
"เหรินจวิ้นทำไม่ได้หรอกครับ"แจมินยืดตัวกระซิบข้างหูของเหรินจวิ้น
"คอยดูเถอะ อย่าลืมว่ากูคร่อมมึงอยู่"เหรินจวิ้นเลิกคิ้วและกระตุกยิ้มมุมปาก
"แต่เหรินจวิ้นก็อย่าลืมสิครับ ว่ามือผมมันอยู่ตรงไหน"แจมินแกล้งปัดผ่านยอดอกของเหรินจวิ้นภายใต้เสื้อสีขาว
"อ อ๊ะ"เหรินจวิ้นสะดุ้งพร้อมความรู้สึกแปลกใหม่ ทั้งชีวิตเขาเคยเห็นเรื่องแบบนี้มาเยอะก็จริง แต่ยังไม่เคยลองจริงๆเลยสักครั้ง
แจมินกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์จากการแกล้งปัดผ่านกลายเป็นการคลึงเบาๆ คนตัวเล็กทิ้งตัวลงทับร่างของเขาแล้วร้องครางเสียงหลง
"แจมิน อ๊าา"ตอนนี้เหรินจวิ้นในสายตาของแจมินช่างน่ารักเหลือเกิน
"ว่าไงครับ"แจมินยังไม่เลิกแกล้งแต่กลับสอดมืออีกข้างเข้าไปในกางเกงขาสั้นของเหรินจวิ้นแล้วลูบบริเวณกลางกายของเขาเบาๆทำให้เหรินจวิ้นได้แต่นอนกัดปากกลั้นเสียงครางอยู่บนตัวเขา
"ล เลิกแกล้งกู อ๊ะ"เหรินจวิ้นค่อยๆยันตัวนั่ง แต่กลายเป็นว่าตอนนี้เขานั่งทับส่วนที่แข็งขืนของแจมินพอดีน่ะสิ
"เหรินจวิ้นนั่นแหละ เลิกแกล้งผมได้แล้วนะครับ"เหรินจวิ้นที่เห็นแจมินขมวดคิ้วก็พยายามหาสาเหตุก่อนจะเห็นว่าตนนั่งอยู่ตรงส่วนนั้นของแจมินอยู่
คงอดทนมากสินะ J
คนตัวเล็กนึกอยากแกล้งแจมินได้ขึ้นมา
เหรินจวิ้นกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ มือบางเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองออกทีละเม็ด ทีละเม็ด จนถึงเม็ดสุดท้ายแต่ไม่ถอดมันออกเผยให้เห็นหน้าอกและหน้าท้องขาวเนียนในส่วนที่เสื้อปิดไม่มิด
แจมินพยายามลุกขึ้นจัดการกับคนตัวเล็กที่ทำให้เขาแทบจะสติแตกในตอนนี้แต่เหรินจวิ้นดันตัวเขานอนลงเช่นเดิม มือบางถูกส่งไปลูบโครงหน้าของคนที่นอนอยู่อย่างแผ่วเบา
"เหรินจวิ้นยั่วผม"แจมินยิ้มบางๆอย่างหลงไหลกับมนุษย์ตรงหน้าที่ทำเขาอยากจะกระแทกให้รู้แล้วรู้รอด
"ก็มึงแกล้งกูก่อน"ดูเหมือนคนตัวเล็กยังไม่สะใจพอ เขารูดซิบกางเกงขาสั้นของตัวเองออกแต่ก็ไม่ถอดมันออกไปเหมือนเสื้อเชิ้ตตัวบาง
"เหรินจวิ้นพอเถอะครับ ผมทรมานนะ"แจมินที่ตอนนี้อารมณ์แทบจะปะทุแล้วเอ่ยบอกเหรินจวิ้นที่แกล้งเขาไม่เลิก
"น่าสงสารจัง~"ก้มลงไปกดจูบลงบนริมฝีปากสีชมพูหนักๆแต่ก่อนที่จะผละออกไป แจมินใช้มือของเขากดท้ายทอยของเหรินจวิ้นแช่ค้างไว้อย่างนั้น ลิ้นร้อนๆถูกส่งเข้าไปในปากของเหรินจวิ้น คนตัวเล็กตอบรับมันอย่างรู้หน้าที่ มือเรียวของแจมินค่อยๆถอดเสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดกระดุมไว้แล้วก่อนหน้านี้ออกมาโดยที่เหรินจวิ้นไม่รู้ตัว ก่อนทั้งคู่จะผละออกจากกันเมื่ออากาศของเขาใกล้หมดแล้ว
"น่ารักจังเลยนะครับ"เหรินจวิ้นก้มมองตัวเองก็พบว่าตอนนี้เขาเหลือเพียงแค่กางเกงขาสั้นและชั้นในตัวบางเท่านั้น ส่วนเสื้อเชิ้ตของเขาก็ถูกแจมินปาไปที่ไหนสักที่แล้ว
"อ๊ะ แจมิน!"เหรินจวิ้นอุทานขึ้นแล้วส่งสายตาดุๆไปให้แจมินที่ตอนนี้ดันเขาลงกับเตียงแล้วตามมาคร่อมไว้แทน
"ผมทนมามากพอแล้วนะครับ"เหรินจวิ้นกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อแจมินถอดกางเกงของเขาออก แต่คนตัวเล็กก็เผลอกลั้นใจเพราะแจมินไม่ได้ใส่ชั้นในไว้ , แจมินยิ้มอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นว่าเหรินจวิ้นหันหน้าหนีเขาพร้อมใบหน้าแดงก่ำ มือเรียวค่อยๆถอดกางเกงตามด้วยชั้นในของคนใต้ร่างออก
เหรินจวิ้นตัวขาวมากจริงๆ เขาก้มลงไปขบเม้มลงบนลำคอขาวเบาๆจนเกิดรอยสีกุหลาบ
"จ แจมิน"เหรินจวิ้นพูดตะกุกตะกัก หันหน้าหลบสายตาของแจมินที่จ้องมองมาที่เขา
"ว่าไงครับ"แจมินยิ้มหวานแล้วก้มลงไปจูบเบาๆลงบนต้นคอของเหรินจวิ้นให้คนตัวเล็กได้สั่นเล่นๆ
"เบิกทางก่อน...ได้มั้ย"ดูเหมือนตอนนี้เขาจะเข้าใจแล้วว่ายังไงก็ไม่มีทางรุกไอ้คนที่จูบลงบนคอของเขาได้เลย จึงได้แต่ทำใจ
"ได้สิครับ"นิ้วเรียวของแจมินถูกส่งเข้าไปในช่องทางสีหวานทันทีที่จบประโยค
"อ๊ะ"เหรินจวิ้นได้แต่นอนบิดเร่าๆเพราะแรงอารมณ์
"อย่าเกร็งสิครับ"แจมินก้มลงมากระซิบข้างๆหูของคนตัวเล็กที่ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วเช่นเดียวกับเขา , นิ้วเรียวค่อยๆขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ เมื่อแน่ใจว่าเหรินจวิ้นเริ่มชินแล้ว ก็ค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไป จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม และเขาก็ค่อยๆเอานิ้วออกเมื่อแน่ใจว่าเหรินจวิ้นคงต้องการสิ่งที่ใหญ่กว่านี้
"ผมจะเข้าไปแล้วนะครับ"แจมินมองอีกคนด้วยสายตาเป็นห่วง พรุ่งนี้เหรินจวิ้นต้องเป็นไข้แน่ๆ แล้วของเขามันเล็กซะที่ไหนกันล่ะ
"อ อื้อ"เหรินจวิ้นพยักหน้ารับเบาๆ
แจมินหยิบโลชั่นที่อยู่บนโต๊ะตรงหัวเตียงขึ้นมาชโลมลงบนแท่งเนื้อของเขา รูดรั้งมันอยู่สองสามครั้งก่อนจะค่อยๆสอดมันเข้าไปในช่องทางของอีกคนจนหมด
"อ๊ะ!"เหรินจวิ้นกัดปากจนห้อเลือด มือทั้งสองข้างขยำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่
คนตัวสูงแช่แกนกายของเขาค้างไว้อย่างนั้นเมื่อแน่ใจว่าเหรินจวิ้นเริ่มเคยชินแล้ว เขาก็ค่อยๆขยับเบาๆ
"อ อ๊าาา"เหรินจวิ้นที่ตอนแรกรู้สึกเจ็บก็เริ่มผ่อนคลาย ความรู้สึกเจ็บค่อยๆแปรเปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกบางอย่างที่ตัวเขาเองคิดว่ามันดีมากๆ
"อืออ"แจมินครางเสียงต่ำด้วยความพอใจ ก้มลงไปใช้ปากครอบยอดอกของคนใต้ร่างก่อนจะใช้ลิ้นหยอกล้อจนคนตัวเล็กได้แต่ดิ้น
"อ๊าาา จ แจ อื้ออ มิน"เหรินจวิ้นครางไม่ได้ศัพท์ แจมินผละออกแล้วยกยิ้มอย่างชัยชนะใช้อีกคนทั้งที่ส่วนล่างของเขายังขยับมันอยู่และค่อยๆขยับเร็วขึ้น
"ไหนล่ะครับ คนที่บอกว่าจะรุกผมน่ะ"เหรินจวิ้นมองตาขวางใส่คนที่เย้ยเขา
"ก ก็มึง อ๊าาา ไม่ยอม อื้อออ กูหนิ อ๊ะ"คำพูดที่แทบจะฟังไม่รู้เรื่องของเหรินจวิ้นยิ่งยุให้แจมินกระแทกเร็วและแรงมากขึ้น
"ถึงผมยอม เหรินจวิ้นก็ทำไม่ได้หรอกครับ"มือหนาถูกส่งไปรูดแกนกายของคนตัวเล็กพร้อมยิ้มที่มุมปากของแจมิน
"อ๊าา แจมิน อ๊ะ มันลึก อ๊าาา "เหรินจวิ้นครางกระเส่าเพราะความเสียวจากทั้งสองทาง เขาจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆนะ
"อ่าาา"แจมินกระแทกเข้าไปอีกสองสามครั้งแล้วปล่อยน้ำอุ่นๆเข้าไปในช่องทางของคนตัวเล็ก
"ย่าาห์ ฉันจะทำ อ๊าาา ความสะอาดยังไง อ๊าาา"แจมินรูดแกนกายขนาดพอดีมือของเหรินจวิ้นเร็วมากขึ้นทั้งๆที่เขายังไม่ได้ถอดถอนแกนกายของเขาออกจากช่องทางสีหวาน
"อ๊าาาาา~"เหรินจวิ้นครางเสียงหวาน กระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเลอะมือของแจมิน
ความเหนื่อยผสมกับความล้าหลังกิจกรรมเมื่อครู่เสร็จทำให้เปลือกตาของเหรินจวิ้นหนักอึ้งและค่อยๆปิดลง , แจมินยิ้มแล้วกดจูบลงบนริมฝีปากอมชมพูหนักครั้งนึงก่อนจะก้มลงไปกระซิบข้างหูของคนที่หลับไปแล้ว แม้จะรู้ว่าอีกคนคงไม่ได้ยิน
"รักนะครับ เหรินจวิ้นของผม"
"กูปฏิเสธได้ด้วยเหรอ"เหมือนคำพูดของคนตัวเล็กจะกระตุ้นให้แจมินอยากแกล้งมากขึ้น เขาล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วดึงให้เหรินจวิ้นมาคร่อมตัวเขา มือเรียวลูบสะโพกของคนที่คร่อมตนเองอยู่
"กูขอเสียบ"เหรินจวิ้นพูดด้วยสีหน้านิ่งๆทั้งๆที่ตอนนี้ตัวเองอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ มือของแจมินตอนนี้ก็อยู่ไม่สุขค่อยๆเลื้อยเข้ามาใต้เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่เปียกน้ำของเหรินจวิ้น
"เหรินจวิ้นทำไม่ได้หรอกครับ"แจมินยืดตัวกระซิบข้างหูของเหรินจวิ้น
"คอยดูเถอะ อย่าลืมว่ากูคร่อมมึงอยู่"เหรินจวิ้นเลิกคิ้วและกระตุกยิ้มมุมปาก
"แต่เหรินจวิ้นก็อย่าลืมสิครับ ว่ามือผมมันอยู่ตรงไหน"แจมินแกล้งปัดผ่านยอดอกของเหรินจวิ้นภายใต้เสื้อสีขาว
"อ อ๊ะ"เหรินจวิ้นสะดุ้งพร้อมความรู้สึกแปลกใหม่ ทั้งชีวิตเขาเคยเห็นเรื่องแบบนี้มาเยอะก็จริง แต่ยังไม่เคยลองจริงๆเลยสักครั้ง
แจมินกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์จากการแกล้งปัดผ่านกลายเป็นการคลึงเบาๆ คนตัวเล็กทิ้งตัวลงทับร่างของเขาแล้วร้องครางเสียงหลง
"แจมิน อ๊าา"ตอนนี้เหรินจวิ้นในสายตาของแจมินช่างน่ารักเหลือเกิน
"ว่าไงครับ"แจมินยังไม่เลิกแกล้งแต่กลับสอดมืออีกข้างเข้าไปในกางเกงขาสั้นของเหรินจวิ้นแล้วลูบบริเวณกลางกายของเขาเบาๆทำให้เหรินจวิ้นได้แต่นอนกัดปากกลั้นเสียงครางอยู่บนตัวเขา
"ล เลิกแกล้งกู อ๊ะ"เหรินจวิ้นค่อยๆยันตัวนั่ง แต่กลายเป็นว่าตอนนี้เขานั่งทับส่วนที่แข็งขืนของแจมินพอดีน่ะสิ
"เหรินจวิ้นนั่นแหละ เลิกแกล้งผมได้แล้วนะครับ"เหรินจวิ้นที่เห็นแจมินขมวดคิ้วก็พยายามหาสาเหตุก่อนจะเห็นว่าตนนั่งอยู่ตรงส่วนนั้นของแจมินอยู่
คงอดทนมากสินะ J
คนตัวเล็กนึกอยากแกล้งแจมินได้ขึ้นมา
เหรินจวิ้นกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ มือบางเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองออกทีละเม็ด ทีละเม็ด จนถึงเม็ดสุดท้ายแต่ไม่ถอดมันออกเผยให้เห็นหน้าอกและหน้าท้องขาวเนียนในส่วนที่เสื้อปิดไม่มิด
แจมินพยายามลุกขึ้นจัดการกับคนตัวเล็กที่ทำให้เขาแทบจะสติแตกในตอนนี้แต่เหรินจวิ้นดันตัวเขานอนลงเช่นเดิม มือบางถูกส่งไปลูบโครงหน้าของคนที่นอนอยู่อย่างแผ่วเบา
"เหรินจวิ้นยั่วผม"แจมินยิ้มบางๆอย่างหลงไหลกับมนุษย์ตรงหน้าที่ทำเขาอยากจะกระแทกให้รู้แล้วรู้รอด
"ก็มึงแกล้งกูก่อน"ดูเหมือนคนตัวเล็กยังไม่สะใจพอ เขารูดซิบกางเกงขาสั้นของตัวเองออกแต่ก็ไม่ถอดมันออกไปเหมือนเสื้อเชิ้ตตัวบาง
"เหรินจวิ้นพอเถอะครับ ผมทรมานนะ"แจมินที่ตอนนี้อารมณ์แทบจะปะทุแล้วเอ่ยบอกเหรินจวิ้นที่แกล้งเขาไม่เลิก
"น่าสงสารจัง~"ก้มลงไปกดจูบลงบนริมฝีปากสีชมพูหนักๆแต่ก่อนที่จะผละออกไป แจมินใช้มือของเขากดท้ายทอยของเหรินจวิ้นแช่ค้างไว้อย่างนั้น ลิ้นร้อนๆถูกส่งเข้าไปในปากของเหรินจวิ้น คนตัวเล็กตอบรับมันอย่างรู้หน้าที่ มือเรียวของแจมินค่อยๆถอดเสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดกระดุมไว้แล้วก่อนหน้านี้ออกมาโดยที่เหรินจวิ้นไม่รู้ตัว ก่อนทั้งคู่จะผละออกจากกันเมื่ออากาศของเขาใกล้หมดแล้ว
"น่ารักจังเลยนะครับ"เหรินจวิ้นก้มมองตัวเองก็พบว่าตอนนี้เขาเหลือเพียงแค่กางเกงขาสั้นและชั้นในตัวบางเท่านั้น ส่วนเสื้อเชิ้ตของเขาก็ถูกแจมินปาไปที่ไหนสักที่แล้ว
"อ๊ะ แจมิน!"เหรินจวิ้นอุทานขึ้นแล้วส่งสายตาดุๆไปให้แจมินที่ตอนนี้ดันเขาลงกับเตียงแล้วตามมาคร่อมไว้แทน
"ผมทนมามากพอแล้วนะครับ"เหรินจวิ้นกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อแจมินถอดกางเกงของเขาออก แต่คนตัวเล็กก็เผลอกลั้นใจเพราะแจมินไม่ได้ใส่ชั้นในไว้ , แจมินยิ้มอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นว่าเหรินจวิ้นหันหน้าหนีเขาพร้อมใบหน้าแดงก่ำ มือเรียวค่อยๆถอดกางเกงตามด้วยชั้นในของคนใต้ร่างออก
เหรินจวิ้นตัวขาวมากจริงๆ เขาก้มลงไปขบเม้มลงบนลำคอขาวเบาๆจนเกิดรอยสีกุหลาบ
"จ แจมิน"เหรินจวิ้นพูดตะกุกตะกัก หันหน้าหลบสายตาของแจมินที่จ้องมองมาที่เขา
"ว่าไงครับ"แจมินยิ้มหวานแล้วก้มลงไปจูบเบาๆลงบนต้นคอของเหรินจวิ้นให้คนตัวเล็กได้สั่นเล่นๆ
"เบิกทางก่อน...ได้มั้ย"ดูเหมือนตอนนี้เขาจะเข้าใจแล้วว่ายังไงก็ไม่มีทางรุกไอ้คนที่จูบลงบนคอของเขาได้เลย จึงได้แต่ทำใจ
"ได้สิครับ"นิ้วเรียวของแจมินถูกส่งเข้าไปในช่องทางสีหวานทันทีที่จบประโยค
"อ๊ะ"เหรินจวิ้นได้แต่นอนบิดเร่าๆเพราะแรงอารมณ์
"อย่าเกร็งสิครับ"แจมินก้มลงมากระซิบข้างๆหูของคนตัวเล็กที่ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วเช่นเดียวกับเขา , นิ้วเรียวค่อยๆขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ เมื่อแน่ใจว่าเหรินจวิ้นเริ่มชินแล้ว ก็ค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไป จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม และเขาก็ค่อยๆเอานิ้วออกเมื่อแน่ใจว่าเหรินจวิ้นคงต้องการสิ่งที่ใหญ่กว่านี้
"ผมจะเข้าไปแล้วนะครับ"แจมินมองอีกคนด้วยสายตาเป็นห่วง พรุ่งนี้เหรินจวิ้นต้องเป็นไข้แน่ๆ แล้วของเขามันเล็กซะที่ไหนกันล่ะ
"อ อื้อ"เหรินจวิ้นพยักหน้ารับเบาๆ
แจมินหยิบโลชั่นที่อยู่บนโต๊ะตรงหัวเตียงขึ้นมาชโลมลงบนแท่งเนื้อของเขา รูดรั้งมันอยู่สองสามครั้งก่อนจะค่อยๆสอดมันเข้าไปในช่องทางของอีกคนจนหมด
"อ๊ะ!"เหรินจวิ้นกัดปากจนห้อเลือด มือทั้งสองข้างขยำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่
คนตัวสูงแช่แกนกายของเขาค้างไว้อย่างนั้นเมื่อแน่ใจว่าเหรินจวิ้นเริ่มเคยชินแล้ว เขาก็ค่อยๆขยับเบาๆ
"อ อ๊าาา"เหรินจวิ้นที่ตอนแรกรู้สึกเจ็บก็เริ่มผ่อนคลาย ความรู้สึกเจ็บค่อยๆแปรเปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกบางอย่างที่ตัวเขาเองคิดว่ามันดีมากๆ
"อืออ"แจมินครางเสียงต่ำด้วยความพอใจ ก้มลงไปใช้ปากครอบยอดอกของคนใต้ร่างก่อนจะใช้ลิ้นหยอกล้อจนคนตัวเล็กได้แต่ดิ้น
"อ๊าาา จ แจ อื้ออ มิน"เหรินจวิ้นครางไม่ได้ศัพท์ แจมินผละออกแล้วยกยิ้มอย่างชัยชนะใช้อีกคนทั้งที่ส่วนล่างของเขายังขยับมันอยู่และค่อยๆขยับเร็วขึ้น
"ไหนล่ะครับ คนที่บอกว่าจะรุกผมน่ะ"เหรินจวิ้นมองตาขวางใส่คนที่เย้ยเขา
"ก ก็มึง อ๊าาา ไม่ยอม อื้อออ กูหนิ อ๊ะ"คำพูดที่แทบจะฟังไม่รู้เรื่องของเหรินจวิ้นยิ่งยุให้แจมินกระแทกเร็วและแรงมากขึ้น
"ถึงผมยอม เหรินจวิ้นก็ทำไม่ได้หรอกครับ"มือหนาถูกส่งไปรูดแกนกายของคนตัวเล็กพร้อมยิ้มที่มุมปากของแจมิน
"อ๊าา แจมิน อ๊ะ มันลึก อ๊าาา "เหรินจวิ้นครางกระเส่าเพราะความเสียวจากทั้งสองทาง เขาจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆนะ
"อ่าาา"แจมินกระแทกเข้าไปอีกสองสามครั้งแล้วปล่อยน้ำอุ่นๆเข้าไปในช่องทางของคนตัวเล็ก
"ย่าาห์ ฉันจะทำ อ๊าาา ความสะอาดยังไง อ๊าาา"แจมินรูดแกนกายขนาดพอดีมือของเหรินจวิ้นเร็วมากขึ้นทั้งๆที่เขายังไม่ได้ถอดถอนแกนกายของเขาออกจากช่องทางสีหวาน
"อ๊าาาาา~"เหรินจวิ้นครางเสียงหวาน กระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเลอะมือของแจมิน
ความเหนื่อยผสมกับความล้าหลังกิจกรรมเมื่อครู่เสร็จทำให้เปลือกตาของเหรินจวิ้นหนักอึ้งและค่อยๆปิดลง , แจมินยิ้มแล้วกดจูบลงบนริมฝีปากอมชมพูหนักครั้งนึงก่อนจะก้มลงไปกระซิบข้างหูของคนที่หลับไปแล้ว แม้จะรู้ว่าอีกคนคงไม่ได้ยิน
"รักนะครับ เหรินจวิ้นของผม"
- - - Talk with writer - - -
มันอะไรที่ทำร้ายใจมากกก ฮรือววว
ชอบกันมั้ย(?) 555
กลับไปคอมเม้นต์กับด้วยเนอะ
รักรีดเดอร์ค่ะ><
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น