[SF] Sins Markren


"แด๊ดครับ"เสียงใสๆของเด็กชายวัยสิบห้าปีเอ่ยขึ้นกับชายวัยสามสิบสามปีพร้อมกับร่างบางๆของเจ้าตัวที่วิ่งมาหาเขาในห้องทำงานของบริษัทที่เขาเป็นเจ้าของ



หลายๆคนอาจสงสัยว่าทำไมอายุของทั้งคู่ถึงห่างกันเพียงแค่สิบแปดปีเท่านั้น และนั่นก็เพราะมินฮยองทำพลาดกับหญิงสาวคนหนึ่งทั้งๆที่ตอนนั้นพวกเขาอายุเพียงแค่สิบแปดปีเท่านั้น และหลังจากเธอคลอด มินฮยองก็อาสาจะเลี้ยงลูกและจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้เอง ซึ่งเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่แลกกับการไม่เจอหน้าเขาอีก



"ว่าไงครับคนเก่ง"มินฮยองส่งยิ้มหวานให้เหรินจวิ้น



"แด๊ดว่างมั้ยครับ จวิ้นอยากได้โทรศัพท์ใหม่อ่ะ"ร่างบางของเด็กหนุ่มนั่งลงบนตักตามคำเชิญชวนของผู้เป็นพ่อ



"หืม... ทำไมไม่ให้ลูกน้องแด๊ดพาไปล่ะครับ จอห์นนี่ก็ว่างอยู่ไม่ใช่หรอ"ใบหน้าหล่อคมซุกลงบนลำคอขาวของคนที่นั่งอยู่บนตัก



"จวิ้นอยากให้แด๊ดพาไปนี่ครับ"เด็กบนตักส่งเสียงครางเบาๆในลำคอเมื่อเขาไล้จมูกโด่งไปมาบริเวณคอขาวเนียน



"ได้สิครับ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะครับ"มินฮยองกดจูบลงบนต้นคอก่อนจะขบเม้มมันจนเกิดรอยสีกุหลาบ มือหนาจัดการปลดกระดุมชุดนักเรียนของเจ้าตัวแล้วถอดมันออกตามด้วยกางเกงและชั้นในตัวบาง



"ด แด๊ดครับ ฮื่อออ"เหรินจวิ้นเชิดหน้าขึ้นหลับตาพริ้มเมื่อมินฮยองยกตัวเขาให้ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานตัวยาว ริมฝีปากบางครอบครองยอดอกสีทับทิม ลิ้นร้อนหยอกล้อกับมันอย่างสนุกสนาน เด็กชายวัยสิบห้าปีได้แต่บิดเร่าๆเพราะความเสียวซ่าน มือบางขยำกลุ่มผมสีบลอนด์ทองของคุณพ่อ



"ว่าไงครับเด็กดี"มินฮยองผละออกจากยอดอกสีสวย ละสายตามาสนใจช่องทางสีหวานที่อยู่ตรงหน้าแทน มือหนาจัดการปลดเข็มขัดและกางเกงของตัวเองออกตามด้วยชั้นในสีเข้ม รูดรั้งแก่นกายที่ขยายตัวสองสามครั้งก่อนจะสอดมันเข้าไปในช่องทางสีหวาน



"อ๊าาา แด๊ด~"เหรินจวิ้นจิกเล็บลงบนไหล่หนาที่มีเนื้อผ้ากั้นอยู่ ครางเสียงหลงเมื่อมินฮยองกระแทกโดนจุดกระสันของเขาเต็มๆ



"แด๊ดครับ ต ตรงนั้น"เมื่อมินฮยองได้ยินก็ยิ่งกระแทกตรงจุดนั้นเร็วขึ้นไปอีก มือหนาถูกส่งไปคลึงยอดอกสีสวยเบาๆ เหรินจวิ้นครางไม่เป็นภาษา มินฮยองกระแทกเข้าไปอีกสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางสีหวานพร้อมๆกับเหรินจวิ้นที่ปลดปล่อยมันออกมาเต็มหน้าท้องแกร่ง



"เดี๋ยวแด๊ดจะพาจวิ้นไปซื้อโทรศัพท์ใหม่นะครับเด็กดี"ก้มลงมากระซิบข้างใบหูของคนตัวเล็กด้วยเสียงแหบพร่า



ก๊อก ก๊อก



เสียงเคาะประตูทำให้เหรินจวิ้นและมินฮยองที่ยังอยู่ในสภาพเดิมหันไปมองก่อนจะพบบุคคลที่เปิดประตูเข้ามา คนที่เพิ่งบุกรุกเข้าห้องมาหยุดชะงักก่อนจะรีบก้มหัวเชิงขอโทษแล้วออกจากห้องไปโดยไม่ลืมล็อคประตูให้



"ขอโทษครับบอส..."





- - - - - - - - - -
Talk
อย่าลืมกลับไปคอมเม้นต์กันเนอะ><

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

พี่เลี้ยง CUT [Minren]

A cat CUT [Noren]