[SF] Sins Chanren
ตอนนี้เหรินจวิ้นรู้ว่าตัวเองต้องบาปมากแน่ๆ ส่วนสาเหตุนั่นก็เพราะ...
เขาแอบมีความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับสามีของพี่สาวน่ะสิ
"เหรินจวิ้น เดี๋ยวพี่จะไปซื้อของนะ อีกสองสามชั่วโมงจะกลับ"เสียงหวานๆของพี่สาวดังขึ้นพร้อมกับร่างของเจ้าตัวที่กำลังเดินลงมาจากบันได
"ครับพี่ แล้วพี่ไปกับพี่แฮชานหรือปล่าวครับ"เหรินจวิ้นที่กำลังนั่งเล่นเกมในสมาร์ทโฟนเครื่องหรูเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของพี่สาวแว๊บหนึ่งแล้วหันกลับมาสนใจเกมในมืออีกครั้ง
"พี่ไปกับเพื่อนน่ะ ฝากเฝ้าบ้านด้วยนะ ส่วนแฮชานนอนอยู่บนห้องนะ"หญิงสาวเดินมายีหัวน้องชายก่อนจะเดินออกจากบ้านไป
เมื่อเธอก้าวเท้าออกจากบ้านไปแล้ว เด็กหนุ่มก็กระตุกยิ้มขึ้น มือบางเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงขาสั้นตัวเก่ง เดินขึ้นบันไดมุ่งหน้าไปยังห้องนอนของพี่สาวคนสวย
เอื้อมมือไปบิดลูกบิดก่อนจะเปิดประตูแล้วเข้าไปในห้องอย่างถือวิสาสะ ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นคนที่เขาอยากเจอ
"พี่แฮชานครับ"เสียงหวานของเหรินจวิ้นเอ่ยขึ้นทำให้คนที่ถูกเรียกชื่อหันมาหา
"ว่าไงเรา"เหรินจวิ้นนั่งบนตักของคนตัวสูงอย่างเคยชิน แฮชานกอดเอวบางนั่นเอาไว้ก่อนจะก้มลงมาซุกลำคอขาวแล้วสูดกลิ่นหอมเข้าไปเต็มปอด
"อีกตั้งนานกว่าพี่จะกลับ เราเล่นกันได้มั้ยครับ"เหรินจวิ้นพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆก่อนจะหันตัวมาหาแฮชาน กลายเป็นว่าตอนนี้เขากำลังนั่งคร่อมตักแฮชานอยู่
"ได้สิครับ พี่คิดถึงเรามากเลยนะครับรู้มั้ย"มือหนาของแฮชานเอื้อมมาบีบเบาๆที่สะโพกมนของคนตัวเล็ก กดริมฝีปากลงบนอวัยวะเดียวกันกับคนตัวเล็ก ส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเล็ก ควานหาความหวานจากโพรงปากของเหรินจวิ้น ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กของอีกฝ่ายอย่างชำนาญจนมีเสียงจ๊วบจ๊าบน่าอาย
"อื้อ พี่แฮชานครับ"เหรินจวิ้นเชิดหน้าขึ้นเมื่อมือของอีกฝ่ายล้วงเข้ามาใต้เสื้อตัวบางที่เขาใส่อยู่ก่อนจะเขี่ยและบีบคลึงยอดอกของเขา
แฮชานจัดการปลดกางเกงและชั้นในของตัวเองออกตามด้วยเสื้อผ้าขอบอีกฝ่าย เขาจัดให้อีกฝ่ายอยู่ในท่านอนหงายแล้วอ้าขาออก ดันขาให้ชิดกับแผ่นอกบาง รู้ดั้งแก่นกายของตัวเองอยู่สองสามครั้งก่อนจะสอดมันเข้าไปจนมิด
"อ๊าาา~"เหรินจวิ้นครางเสียงหวาน แฮชานค่อยๆขยับจากจังหวะช้าค่อยๆเร็วขึ้น
ครืด~ ครืด~
เสียงสั่นจากโทรศัพท์เครื่องหรูของเหรินจวิ้นดังขึ้น ทำให้เจ้าตัวพยายามหยิบมันออกจากกระเป๋ากางเกงที่อยู่บนพื้น แต่หยิบทำไหร่ก็หยิบไม่ได้เสียทีแฮชานจึงช่วยหยิบให้
เหรินจวิ้นรับโทรศัพท์มา พอดูรายชื่อก็พบว่าเป็นพี่สาวของเขาเองที่โทรมา ครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจกดรับแล้วยกมันขึ้นแนบหู
"ค ครับพี่"คนตัวเล็กพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นแต่แฮชานรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาเสียดื้อๆจึงกระแทกแรงมากขึ้นอีก
"ต ตอนนี้ ห หรอครับ ผม อึก! ผมนอนอยู่ครับ"เหรินจวิ้นมองค้อนอีกฝ่ายทันที
"พ พี่แฮชาน ก็อยู่ในห้อง ค ครับ"นิ้วเรียวถูกส่งเข้าปากตนเองเพื่อกลั้นเสียงคราง ส่งเสียงตอบรับอยู่ในลำคออีกสองสามประโยคก่อนจะวางสายไป
ทั้งๆที่รู้ว่ามันผิด แต่เหรินจวิ้นก็ไม่คิดที่จะหยุดความสัมพันธ์นี้จนกว่าแฮชานจะเป็นฝ่ายขอให้หยุดเอง ซึ่งเขาคิดว่ามันคงยากแหละ J
- - - - - - - - - -
Talk
กลับไปคอมเม้นต์กันด้วยเน้อออ~
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น